Yüreğime yükledim bütün suçu
Sen masumsun gözümde…
Ak koyun kara koyun çıktı ortaya;
Kabahat sevgimde.
Eğer böylesine sevmeseydim seni,
Çoktan unutmuştum şimdi.

Hatırlar mısın?
Yaşadığımız her krizde;
Sen sorgulardın bense susardım.
İş ciddiye binince yalvaran gözlerle bakar
“Seni seviyorum” Derdim.
Çünkü gülmeyen yüzünle bile canıma can katardın.
Oysa sen yüzüme bile bakmadan;
“Böyle sevgi olmaz olsun” Diyerek havanı atardın.

Hiç değişmedi huyun
Sevip sevmediğini bile bilemedim.
Sevdiysen bile hep gizledin.
Dedim ya kabahati ben işledim;
Çünkü ölesiye sevdim.

Ve
Hiç saklamadım hep söyledim.
İşte bunun içindir ki;
Düşüncelerimde akladım seni,
Kızdım,
Çok kızdım kendime,
“Neden sevdin” Dedim seni sevmeyeni.
Ama sakın yanlış anlama,
Ben yine sevmeye devam edeceğim,
Sen sevsen de sevmesen de.

Duygularını bu kadar bastırır mı insan?
Bu kadar mı inatçı olur ey yar!
Daha çok mutlu olmaz mıydım? Daha çok sevmez miydim?
Sen mutlu olsan…

Dağlara, taşlara,
Denizlere, ovalara…
Kuşlara, kuşlara bağırmaz mıydım onu seviyorum diye?
Bir verseydin bin vermez miydim?
Bir gülseydin bin gülmez miydim?

İnsafın kurusun, her şey para mı be?
Şimdi çok mu zenginsin söyle?
Hiç burkulmuyor mu yüreğin?
Hiç demiyor musun?
Dirliğim düzenim nerede?

Belki evin sıcak,
Üşümüyorsun belki…
Ama eminim sımsıcak değil.
Eminim sende de bir şeyler eksik,
Eminim yalnızsın ben gibi.

Oysa ne kadar kolay görünüyordu,
Değil mi silip atmak?
Ah o gururun gözü kör olsun…
Gururun gözü kör olsun da,
Sevgiler hep yaşasın.

Suçlusun demiyorum;
Sadece sorguladım…

Ak koyun kara koyun bu işte;
Her şey ortada…
Ben bütün suçu yüreğime yükledim.
Yani seni akladım.
Rahat olsun vicdanın, sakın üzülme.
Bak gör benim halimi;
Halen kan damlıyor yüreğime.

MEHMET FİKRET ÜNALAN