Seni unuttum,
çünkü öldün.
aslında unutmadım da
resimlerini yaktım zorla..

evet öldün,
servis kaza yaptığında.
sonrasında ben malesef sağ’dım
sen de kaldın sol’da.
mezarının başında durduğum anda.
" en fazla içimde ölürsün " dedim yalnızca..

ve..
içimde öldün sadece..

artık,
seni unuttum.
çünkü başka biri var hayatımda.
adın anılınca ağlıyor muyum hâlâ ?
galiba alıştım zamanla..

çünkü adını anmıyorum artık cinnet gecelerinde,
hastalığım da vardı k’ayıp saatlerimde..
bilenler de vardı bu sevdayı,
bu hastalığı,
bilmeyenler de..

hatta bi ara ağladım,
" ölüyorum sandım. " ..

yine de,
hayat devam etti,
biraz da bayat devam etti.
unuttum ama
farkında olmadan ;
sen de devam ettin içimde..

ve ben,
" cesedini sürükledim gittiğim her yerde "
..

" son " olarak,

.. şiirin vasiyetiydi,
her şey geçmişte kalsın diye
yılın en son günü yaz beni ..

Not: A. anısına..

Ahmet Kastancı