Dudaklarımda Azraile gizlediğim bir küfür,
avuçlarımda aceleci ölüm duaları..
Yaşamak istemiyorumlar kaplıyor bir an’da
her yanımı.
Cenin halim,
ama öncesinde
yalnızlık kokan bir ceset,
her dokunuşda..
ölü banklar soğukluğu ellerim,
değdiği her yerde..
paslanmış parmak aralarımdaki kalem,
muskası yapılmış ayrılıklar doğuruyor şiirlerime..
ölsem çığlıkları içten içe delerek parçalıyor ruhumu,
ruhumdaki delikler de yalnızlıktan oysa..
kalabalık iğnelerin kanatan dikişleri,
tuz basarken yaralarıma,
gizli öznelerimdeki adın kanıyor..
yeni bir intihar girişimi oluyor harflerin..
adın kadar.
Beni ne intiharlar istedi
ama ölmedim..

Kesici aletlerin soğuk sevişmeleri,
bir işe yaramadı şehvetsiz tenimde.
İntiharlaşan anlarımda,
zaman hep durmuştu oysa.
Ama bir türlü ölüm peydah olmadı geceleri,
azrail değilmiydi ölümün ebesi..
durdum.
intiharlarıma gülerek yeniden doğdum.
göbek bağı ruhum bağlı bedenime.
cellatlar da kararsızlığa bağlı kesememişler.
ürpermişim o an,
tüylerimin dikenleri kesmiş ölümleri,
en son hatırladığımda içim
sessiz çığlıklar mahşeriydi.
Beni ne intiharlar istedi
ama ölmedim..

Ahmet Kastancı.