__Ey zaman müjdecisi!
__Ey adı ağıdım; şafak vakti nil mavisinin istilasına bıraktığım kadın!




ruhumun umudu mühürlü
menzilimden özgürlüğe ayarlı zaman
salıver gitsin fisunkâr nağmeleri
sulha ersin yalnızlığım meçhulden bugüne
âbâd olsun bedenim örselenmesin artık






__Ey ilahi hazinem!
__Ey ışıklarıyla cennetimin surlarına inişini beklediğim kadın!




ak dağlarım un ufak toz bulutu
volkan gibi atacak damarlarımdan
bu aralık haykıracak ruhum yalnızlığını
toprak kabaracak alev dehlizi saracak bütün şehiri





__Ey yağmalanan arzum!
__Ey bütün hazanları bitiren maverâmın aheste huzuru




gayba yolculuk an be an sarpa sardı
gölgen yansıyor ufuklarıma
ihtişam boşalırken saçımın beyazlarına
sonbahar sağnağına tutuldu parçalandı canevim




yaralanmaktır yaşamak
bilinmeyene yenilmektir
bırakmaktır nadasa her şafak vakti
sığınmaktır fecire
ağlamaya başlamışsa bütün yürekler ışığa uçmuş hayaller başlamıştır hüzün.