Efsane aşkların çığlığı, ulu çınarın bağrında çatlar



Asrın adı kızıl kasırga
İhanet; bağrı açık yosma

Mor işkencelerde
Sayıklarken ruh, can ateşinde
Süzülse kamerden hüznünün çekici yüzü
Yıkasa menekşelerin narin tenini şavkıyla

Didiklenir hain kuşun gagasında
Pulsuz mektuplarım

Kurutur bataklıkların gözyaşlarını, neme müptela begonyalar

Yürüyordu ışıkların üzerine, içimde şaha kalkmış karanlık süvariler
Düşerken tek tek düş askerlerim
Gözyaşına tok törenlerle defnederdim

Sayıkladıkça başucumda ayrılıklar
Beynimi kemirirdi sanık imgeler
Giden giderdi
Soyununca gün sabaha

Her aşk tüketmek için başlardı göğsümde solumaya

Her yol ayrımında yeniden büyürdün içimde
Tam da düşecekken çözümsüzlüğe
Tutulurdu alkışa sevdam
Öyle böyle değil, delice

Kök salardın derine

Rüyalarımda
Kamçılıyordu hırslarım özgürlüğümü

Yıldırımların dişlerinde
Çırpınan bulutlar, dudak ucunda gecenin
Düştü düşecek üzerimize

Kaşıdıkça şeytan aşkın sırtını
Tutuşurdu tanrıların bakışları


Uçkuru çözülmüş evreni kim ne yapsın

Çağırdığında beyaz melek
Kopacak şafakla, kefene bulaşır öd
Yerle bir
Kılıftan kılıfa giren aşkın yüzü
Ki gönül gözü kör olan, kalbin gözyaşlarını ne bilsin

Şimdi;
Günah kalbin cebinde diken
Canın hicranına batan kıymıktır unutulmak
Ve severken umutsuz kalakalmak, aşkın kaburgasında..!


Sude Nur Haylazca