İlk esen bahar yangını olmayacakmış,
Kor/ken har/lanan dereler çağlamayacakmış bir daha
Olmayacakmış sevdaların ayı-güneşi…

Söylesene…
Gülün çehresini kim öpecek şimdi?
Hiç olur mu, ruh/suz bedenler?
Titremeyen yüreklerin soğukluğu
Sarmayacak mı evreni?

Dolaşan kan soğurmayacak mı hücreleri?

Duydun mu?

Aslı var mıdır sence bu karartılardaki gölgelerin
Eğer siluetleri yoksa ufukta sevgilinin
Neye yarar bu gözler?

Sevdalı olmayınca
Lügattan silinecek değil mi?
Hasret,
Özlem,
Sevgi,
Ve seviyorum seni diyen kalp çarpıntıları olmayacak mı artık?
“Hayal kahvesi”ndeki resimler manasız mı kalacak şimdi?


Ölmüşse eğer;
Sence kim gelecek şimdi cenazeye?
Hangi heykeltıraş yontacak heybetinin heykelini,
Musallaya kim dikecek?
Yazılmayacak mı destansı aşklar,
Resmetmek kimin haddi olacak şimdi yokluğunu?
Üşürken, ruhunu sarmayacak mı melekler?
İliklerini ne ısıtacak bu seyyahların?

Ne olacak,
Söyle; metal mi, kanser mi, veba mı olacak bedenler
Ya da cüzam mı saracak tenleri
Adı konulamayacak mı bu lanet salgın kokunun?

Zamanı bile/yen gözlerin rengini
Hangi kırmızı,
Hangi mavi
Hangi yeşil dolduracak şimdi?

Durma zamanı değil!..
Söyle ateş, duymuyor musun beni?
Susma…
Aşk ölmüş diyorlar!..
İnsanlığı har/landır yeniden
Alevinde söndür sirenlerin çığlıklarını
Kaldıramıyorum bu gidişi evlat!..

Sendeki kor bendeki ar
Yetmez mi yükselen buzulları
Göğsümüzde eritmeye?...


H. KAKLIK