Can yangını nedir bilirmisin
Sevdayı attın hücreye, hiç düşünmeden
Çıkardım göğsümden yüreğimi
Şimdi avuçlarım kanıyor sensizlikte
İnsanlığım iç çekiyor sana

Bir nefeste tükenen sen
Hayatımı tüketen ben
Girdabına düştüğüm yalnızlık birde
İçimdeki çığlıkları büyüten

Kendinden bile kaçıyorsun
korkuların zirvede
Sakla kendini solgun bir çehrede
Savaşmak varken, mücadele etmeden
Sırt çevirmek niye

Sahipsiz kalmışsa gönül bağın
Bırak essin
Rüzgârın uğultusu gözlerine
Gör ki ezip geçtiğin sen, yeniden sen olasın

Kuru bir dal değil, ulu bir çınarken
Sesinden en manidar ezgiler süzülürken
Yıkılışın neden..
Yürek çerçevemde boşalan yerin
Çok derin
Bir o kadarda siyah
Bir hiç uğruna
Yok, olup gittin

Sorgu değil, bunlar
Seni sen yapan
Avuçlarımı kanatan, dilimde tınısını sislere atan
Soğuk şehrin, vicdanını unutup
Bulutlarına anlam katan
Seni,
Bendeki seni soruyorum düşlerime

Bir adımlık mesafelerden
Koşarak gelen ayaklarıma
Prangaları taktığın bir günde geldi
Bu mısralar kalemime
Susuşlarımdaki
gözyaşlarımı işledim kendimce

Sabah oluyor, yine gün gülümsüyor
Sen zindanında çürütürken yüreğini
Ben, yine hayal ediyorum
Beyaz güvercinleri
Ne olur dön artık geri

s.ç

31,08,2007