çok kalabalıklar gördüm
içinde, yüreksizce dolaşan
saklı infazların, serin uğultusu vardı
birde kendilerini belli belirsiz
yollara savuran, sahtekarlar

çok kalabalıklar gördüm
yuvasız güvercinin,
acıyla kanat çırpışını
kayıp şehrin, soğuk caddelerinde,
kandiller yanan, harabe sokaklar da
yalnızlığı seçen yürekler gördüm,
üzerine pislik sıçramasın diye.
yüreğine sığınan

çok kalabalıklar gördüm
her dem zemzem suyuyla yıkansa da
temizlenmeyen, leşler
saflık abidesi gibi durmadan,
hiç durmadan bin bir surat oluşturanlar
bir tek gerçekleri olan
sahte gülüşlerin ardına saklanmış, yalancılar

çok kalabalıklar gördüm
ipini çekmek istesen, ipe yazık dedirtenler
bir boşluktan atmak istesen
ölü toprağını hak etmeyen zebaniler
kör kurşunlar bile az gelir
mekanı olmayan yüzsüzler

çok kalabalıklar gördüm
nokta bile etmeyen, isimsizler
soğuk, tipi misali kaplar güneşini
kendisi mi, gerçek mi, sahtemi
ayırdına varamadığım kişilikler.

çok kalabalıklar gördüm.
özünü kaybeden, kendisine koza ören.
tatminsiz bir devir insanı.
doyumsuz ve hep açlık hisseden
çok kalabalıklar gördüm.
gözlerine akrep inen

bir dünya özlüyorum güneşi parlayan
ay ışığının yüzlere gülen
bir dünya özlüyorum
uçurtmaların özgürce uçurulduğu
bir dünya özlüyorum insanı insan olan

s.ç