Kıt kanaat seviyorum seni




Gözlerini döküyorsun
Yalnız kaldıkça üzerime
Sen baharı kuşanırken ve
Sana benziyor bütün güzellikler

Ahmakıslatan gülüşler
Bulaşıyor etrafa
Yağmur sonrası
Toprak kokusu nefesin
Mevsim yağmur değmez bir mevsim
Ne kimse var;duyuyor sesimi
Ne ben bir hallerdeyim
Soğuk boğuyor ellerimi

Kimse ağlamıyor benim kadar güzel
Yokluğuna dayanmıyor hiçbir sabır…

Ben;
Kılçıklı bir saat aralığında
-Yalnızlığa devinirken zaman-
Mütercim arıyorum
Sevdanın kelimelerine
Ya bu öfke;
Kimin koynundan süzülen
Kollarıma
İsimsiz kaç sokak
Çıkmaza açtı kendini
Yakınmalar belledim kimseler anlamaz
Serzenişim, nazım, marazım
Duyulmaz gürültüler edindi dudaklarım


Yağmur yağıyordu, evet
Ve ıslaktı
Omuz başlarındaki melekler
Elimdeki kalemin benden çoktu
Söyleyecekleri…

Serin döşekler serdim
Uykusuzluğumun altına
Sıkılgan rüyalar davetlim
Hayal bayrağını dalgalandırdı
Düş perisi
Döndü göz kürelerim
Kurudu kapaklarım
Sesindir diye sayıkladım geceyi





Kıt kanaat sevdim ben seni…
Sen… Yoktun…

05.11.2011.istanbul.