14
Yorum
8
Beğeni
4,9
Puan
2074
Okunma


Işık yoktu
-Kent soyluların dirimi
Sıcak,diken diken
Bir hüzün biriktiren-
Ve şehir salkımsaçak saçlarına doladı
Huzursuz karanlığı
Ve toprak
İnsanların yüzlerindeki
Engebelere öykünerek
Eğildi büküldü
Bir kadın
Üzüm sepetleri kollarında
Çiçekli pazen etekleri
İç çekişleriyle doldurdu ufku.
Aylardan dolunaydı
Yıldızlar akıyordu şehre
Ve güneş her gün biraz daha tembel
Gecikiyordu doğmaya
Doğu uzak kaldı kente…
Batı soyutladı onu…
Ortalıkta kalakaldı
Bir başına şehir tenha…
Efsaneler büyüdü şehrin yüreğine
Yalancılar türemişti
Mühürlü gerçeğin gözleri,
Dudakları kanadı…
Yıkıldı..Yandı sokakları
Şehrin ..Adı kül oldu
Elleri kalem tutan
Anneler yetişti sonra
Çocuklar titrek,sessiz
Başkaldırdı babalar
Perişan okumalara..
Yorgun işçi kafileleri
Sıkılgan..
Devrim sofralarında
Kanla karılı kelimeler yuttular
Kalmayıncaya dek söyleyecekleri
Solgun yüzlü kadınlar erkekler
Ve bedenlerinden dökülen bebekler..
Kar beyazı bezlere yazılmış
İsyankar kelimeler kuşandı
Küllerin arkasından kaldırdı başını şehir
Garip bir öğle üstü
Olup biteni seyretti…
5.0
95% (18)
4.0
5% (1)