ağzının içinden

dünyaya yayılıyordu kadın

çılgın kahkahalar savuruyordu

tüm gözleriyle dünya

odaklanmış

kadına bakıyordu





ayaklarını yere vura vura

haykırıyordu daha çok

bütün akıllı meczuplara

korkular salıyordu





şehrin ortası

bir ateş halinde yanıyordu

yarı karanlık bir şölendi artık

bütün mitleri şehrin



görünmez haleler ekiliyordu oysa

yüzüne kadının gün gün











geniş koridorları vardı

karanlık boş odaları

kötü kokulu dehlizleri

kırkiki odalı bir evdi

kalbi şimdi





elleri büyüdü

büyüdü

büyüdü

elleri insan yutan bir ejderha şimdi



ateş kusan canavar







kutsanmış ayinlerle

unutulmuş dillerden devşirme

sözler ekledi sözlerine

dünyanın en histerik şiirini belledi







küçük kızların saçlarında tarak elleri

güney rüzgarları

ve başaklar tutuyordu parmakları





alevden bir topa dönüştü sonra

en çok kendine zararı olan







yalnız kalmaktan korkuyordu insanlar

bundandı daha çok sarılmaları



sustu





suskunluğu kutsadı

insanların dev aynası dünyasında





korkunç gözlerle yapışmıştı

insanlar kadının yüzünde

ağladı kadın



ağladı



ağladı



ağladı





yüzünü yıkamaktı tek muradı





bir gökkuşağı halinde sarmaladı dünyayı sonra

ve sonra kadın

tükendi kendi bedeninde

hayat bitti

kadının gözlerinde