3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2432
Okunma
Süleyman şah idi sultan idi dünyaya
Gördü bir gün gözleri ufacık bir karınca
Dedi” Ey karınca karınca
Nereye böyle kararlıca?”
Çatık kaşları karıncanın
“Yolumdan çekil der” gibi, padişahın
Yüzüne döndü, narin
“Hacca gidiyorum ben padişahım!”
Güldü Süleyman, açıldı geniş ağzı
Bembeyaz dişleri parladı
Yanan güneşli mevsim yazdı
“Sen bir karıncacıksın
Küçücüktür adımların
Oysa ucu bucağı yok
Gittiğin yolların”
Karınca kara kuru
Güneşe döndü yüzünü
“Ey Süleyman Peygamber
Sen şemssen ben kamer
Karınca ise de bedenim
Dağlardan büyüktür yüreğim
Yetişemesem de menzile
Uğrunda ölmek de mi geçmez elime"
5.0
100% (4)
Cevap Yaz