Anlatılmaz...
Anlatılamaz...
Bazı şeyler vardır,
Onları anlatmaya,
Ne harfler ne sözcükler
Ne de tümceler ve dil yeter....
Konuşmak ister konuşamaz,
Avazı çıktığınca haykırmak ister de
Bir türlü haykıramaz.
Tüm uzvları ile
Tıkanır kalır adeta insan....
İşte o anlarda
Karşısına biri çıkıverir,
O ki
İşte odur sanki onun ilacı,
Merhemi,devası...
Onu görünce
Tüm uzvları birden
Adeta güneşi gören buz gibi çözülüverir...
Açılır artık,
Bir gonca gül misali,
Susmaksızın şakır her türküyü bülbülane,
Avazı çıktığınca haykırır
Özlemlerini,isteklerini
Sanki birisine duyurmak istercesine...
Kimi kereler buna muaffak da olur
Duyurdum,ilettim,
Beni anladı sannederek,
Mutluluğun kanatlarına biner,
Ayakları yerden kesilircesine semaya yükselir adeta.
Ama ya feryadını,sesini duyuramadığı anlar da...
İşte o an,
O an ona bir yıkım,
Ona bir ölüm,
Ve tenden kafeside ona,
Bir mezar olur !...

Ramazan Korkmaz
06.15
01.09.2009
Isparta