Ne zaman gitmek istesem buralardan,
Sanki ayağımdan tutan biri,birşeyler var,gidemiyorum,
Ne zaman kaçmak istesem her şeylerden,
Ne ruhum ne de bedenim başarabiliyor bunu..
Her yanıma prangalar vurulmuş adeta,
Hapsedilmişim herşeyimle..
Özgürlüğüm,yaşamım birilerinin elinde tutsak,
Cansa ten kafesimde,
Ne bir adım ileri,
Ne de hesapsız bir nefes alış,
Her yanım duvarlarla örülmüş,
Bense tam orta yerinde kıvranan mahkum,
Bir delik,
Bir ışık sızıntısı arıyorum,
Beni aydınlatacak,
Beni aydınlık günlere götürecek,
Ama ne zaman ki zerrede olsun bir ışık görüp,
O ışığa yönelmeye kalksam,
Duvarlar şamar misali yüzümde patlıyor,
Ve ben oracıkta çaresizlikler içinde,
Olduğum yerde kıvrılıp kalıyorum.
Bak şimdi ışıklarda ışımaz oldu,
Yürek olmadığı kadar pörsüdü,
Ruhsa çoktan hayata küstü,
Bu ise bu beden için sonu olmayan bir çöküştü,
Artık hiç bir şeyin anlamı kalmadı,
Anlamsızlıklar içinde,
Rotasını sapıtmış bir gemi misali,
Bilinmezlere sürüklenip gidiyorum !...


Ramazan Korkmaz
03.23
04.11.2010
Isparta