Belki çok zor oldu,
Seni unutmak,senden ıramak...
Senle ilgili ne varsa maziye gömmek,
Her şeyde sensiz olmak,
Yüreğimden söküp atmak seni,
Harap etse,viraneye çevirsede beni,
Ant Olsun Sildim Seni Benden...


Artık ne esen yellerde kokun,
Ne açıp güle dönüşen tomurcuklarda yüzün,
Ne masum yüzlerde şefkat ve merhametin,
Ne de birlikte olduğumuz yerlerde hayalin,
Kalmadı artık senle ilgili hiç bir şey bende,
Ant Olsun Sildim Seni Benden...


Bak seni anlatacak;
Ne bir harf,
Ne bir sözcük,
Ne de bir tümce kaldı.
Seni yazmaya,anlatmaya kalksam;
Artık ne kalemim yazıyor seni,
Ne de dilim dönüyor seni anlatmaya,
Sana dair ne kalmışsa derinliklerimde,
İnan hepsi nefret ve kine dönüşmüş.
En iyisi seni anmamak,hatırlamamak...
Ant Olsun Sildim Seni Benden...


Halbuki ölürcesine sevmiştim seni,
Ama ya sen vefasız...
onca yıldan sonra,
Öyle bir vurgun vurdun ki,
Bu seni sevmekten başka suçu olmayan yüreğe...
Bak şimdi o yürek acıyor,kanıyor,
İçindekiler ise nefret olmuş çığ gibi sana akıyor...
Bir anlık arzularının uğruna,
Yaktın,yıktın sevgiden aşktan yana ne varsa,
Kahpece vurdun sırtımdan,ciğerimden,
Artık istesende,istesemde giremezsin bu yüreğime,
Yer yok orada senin gibi satılıklara,
Ne bendeki ben,
Ne de sendeki eski sen olamazsın artık,
Sildim seni benden,
Sildim seni sonsuza dek,
Sildim seni her şeylerden,
Artık geride bir avuç kül kaldı senden,
ANT OLSUN SİLDİM SENİ BENDEN...

Ramazan Korkmaz