Bittikçe içimde söylenen kelimeler
Anlatmak zorlaşıyor seni
Yaşamak adına yazılan ne varsa
Bir yosun yaprağında silinmeyi bekliyor
Yaşamayı unutuyor hücrelerim
Anbean gülmeyi
Hercai bir durgunluk bu
Yokluğunun getirdiği kırık bir vazo anısı

Seferi bir duygunun koynunda
Anımsarken bir kulaçlık düşlerimi
Mayalanmaya başlıyor senden arta kalan düşlerim
Çoğalıyor
Taşıyor
Ne yapsam önüne geçemiyorum
Gittikçe çürüyorum gözlerinde
Kırık bir vazodan sızıyor tümcelerim yazamıyorum

Seviyorum hücremde gezen her bir seni
Asiliğinin ardındaki o şirineyi
Şirinliğinin ardında sızan asiliğini
Yağmur yağıyor
Gök parçalanıyor gürültülerle
Mesnevinin koynunda çıkıp gelen bir huzur
Gevşetiyor hücrelerimi
Ama sonra bir Everest soğuğu düşüyor tenime
Donuyorum
Çünkü biliyorum
Sen korkarsın gök gürültüsünden
Ve babanın hiç yatmadığın göğsünden

Kırık bir vazodan sızıyor tümcelerim
Yazamıyorum
Ne kadar zorlasam da
Bir baba göğsü olamıyorum başına
Ya da sevdiğin adamın sıcak bir kolu

Kırık bir vazodan geçiyor ömrüm
kırılıyorum

Selçuk ERKİ