0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1239
Okunma
HOMER 5 olarak okuduğunuz bu Şiir, aslında 7 adet "İDA’NIN ONURUNA" Şiirlerini de bu Seriye kattığımız taktirde 12.nci HOMER ŞİİRİ sayılmalıdır. Tüm Homer Şiirleri, AKAŞ Adlı Romanlarımda "Bölüm Başı" olarak tekrar kullanılacaktır. Birinci ve İkinci Romanın "Önsöz"leri olan "AKAŞ" ve "İKİNCİ KARŞILAŞMA" Hikayelerini, Hikayelerim Bölümünde bulabilirsiniz.
Sıcak bir Mayıs Sonu,
Gelibolu.
Ne Esen Yel baskın, nede Güneş kararlı.
Çekişir İkili,
İlkin yenilir Biri,
sonra yener Diğeri.
Güneş yakar Kayaları,
yalar bu Kızgınlığı, taşır Kıyılara Rüzgar,
Kızgın Çeliğe Su verir bir Şamar
çarpınca Denizin Yüzüne
Çanakkale.
Bu Yel rendeler, kırışır Denizin Yüzü.
Üçe katlanır Çelişki;
Akıntı alttan iter, Rüzgar üstte tepinir,
Ege Dışta, Marmara İçte direnir,
Uç verir bir Başkaldırı "Narin-ince-beyaz Köpükler" halinde,
Yönü Belirsiz, Hızı Kararsız Dalgacıklar
çırpınır-çarpar büyük-koyu-mavi Dalgalara
ve
yener Marmara.
Kafiyeli-Değişken-Çaresiz bir Karasızlığın Sızı’sıdır bu,
duyulur Satır-Satır,
duyulur İç Çekişi Homer’in;
"Mitolojik Tanrı, Ölen Doğa, Öldüren İnsan, Ölümsüz Kahraman" olarak
Destan
Truva’da.
