Bizde ekmek vardı
Yüreğimizle yoğurduğumuz
Başakların boynu bu yüzden dikti
Gülümsemesi sarışındı buğdayların
Unumuzun beyazlığı çocukluğumuzdan gelirdi.

Bizde açlığa saygı vardı
Fakire merhamet...
Nimeti ezmek fakiri de ezmekti
Yerde ekmek görsek
Aslında yerde bir yetim sayardık
Kaldırır koyardık bir taş başına
Bir gün bu aşkı çiğnedin gittin
Nimettir ezilmez derdik
Sen nimeti çiğnedin, taşlar başıma...
Ne diyeyim?

Bizde bayramlar vardı
Büyüklerimizin ellerinden
Küçüklerimizin gözlerinden öptüğümüz
Bayramdır, ayıptır deyip barıştığımız, ağlaştığımız...
Kaç bayram geldi; sen gelmedin
Ellerim kırık kaldı
Gözlerim kan çanağı...
Ne diyeym?

Biz sevgilimize önce gardaş olurduk
O, yüksek tutsun diye omuzlarını
Ayaklarının altına toz, toprak,taş olurduk
Öyle helalsiz
Öyle vedasız gittin...
Koy bir yana aşk acısını da...
Bu gardaş yarası sırtımızda zor durdu
Ne diyeyim?

Gözlerin deli kahverengi
Gülüşlerin maviydi
Sesinde bir çocuk bahçesi
Duruşun öyle ela
Susuşun sarı...
Biz renkleri severdik; bilirsin
Ne diyeyim?

Bir gün gittin; canın sağ olsun, ama!
kırıldı bin parçaya gökkuşağımız
Simsiyah kaldı üstümüz başımız
Ne diyeyim?

Biz sana dua dedik
Hak’la aramızda bir dildin
Hakikatin cevherinde çifte su verirken bu aşka
Gittin...
En sert çeliğimiz bile burkuldu
Ve ben artık dua etmiyorum
Ne diyeyim?

Bir ılıklık düşse okyanusların saçlarına..
Toprağın ellerine yayılsa derin bir sıcaklık
Cemre düştü deriz
Sen de gittin ya
Bize depremler düştü baharların ortasında, öyle soldum
Bana bir yağmur borçlusun
Ne diyeyim?

Ağlasın şimdi şehirlerin kadınları
Susmazsa susmasın sesimdeki bebeler; ne olur ki?
Genç kızlar erken ölsün; çeyizleri ziyan koksun
Yeni Pazar, Güney kent, Pozcu, Mezitli
Mersin kanar...
Mersin ağlar..
Mersin yanar mahalle mahalle içimde
Ne diyeyim?

Sevmek mi zor ayrılmak mı demiştin
Ne sevmek zor, ne de ayrılmak...
Aslolan
Severken de ayrılırken de “adam” kalmaktır
Biz “adam” kaldıkta
Sen nerde, nasıl, kimlerle kaldın?
Ne diyeyim?

KayıpKentli .23.06.2006 ..Güneykent/Mersin