Yalnız yürürüm ey bahtı kutlu.
Yanar yıkılır, ağlar dururum.
Tahtının önünde saf dururum , ay ve yıldız misali.
Derdimi kınımda saklarım,
Ve yüzlerce kılıca meydan okurum uğruna.

Ey gönlü korkup duran, ey halimi anlamaz,
Seni yerlere göklere sığdırmadığım aşikar,
Seni bende görürler, gülerim sesim çıkmaz,
Bedenimi zırhın bil.
Ne kışta üşütürüm ne rüzgara salarım seni.
En kötü arkadaşın bil beni.
Sabredersen kötü arkadaş ta iyidir.
Göğsünü açsın sabrın, ayın geceye sabrettiği gibi.

Gülün dikene sabrı, kokusunu yüceltir.
Sende bana lütfet, diken gör beni.
Sözlerim eskimiş, yıllanmış zehre benzer.
Bir yüzük içinde hapset onları.
Sefasını sür hayatın, cefayı bana bırak.
Feryadıma yetiş imdat et bana.
Hem sen söyle, hem sen ol, ben dinleyeyim.
Beni gaip de bul, bana beni ver.
Senin olayım...

Sana dille dudakla söylediklerim hükümsüz,
Hâl dili ile anla halimi.
Ölüm yüzünden, bir derdim, bir sıkıntım yok.
Yaşarken öldüm, yine sende yaşat beni.
Kıble saydım , boyun büktüm önünde.
Elinin tersi ile kabul et,
Varlığım umurunda olmasın,
Rüzgâr olmasa nasıl harman olur ki toprak ?
Harmanında haşr olayım,
Yine sen katlet beni, yine sen terk et.

Gör, gör ki sende yalnızsın bende.
Başka kimseler yok, yalnızlığın içinde.
Etim yenmez, kanım faide vermez,
Sözlerim bir meze sarhoş dilinde.
Bakışıma bakış ver, ışık olayım.
Sende doğdu güneşim sende batayım.
Gizli kalıp çıkmayayım açığa.
Perdeler kalkıp görününce gerçekler.
Yalanlara sal beni.
Ama ne olur..
Bırak seveyim seni...