yaldızlıydı karanlık
sen vardın yokluğunla
aydınlığa özlem vardı
ve lanet okumak vardı faşizme
sana söz verdiğim gibi
hiçbir şey paylaşmadım yıldızlarla
yılgınlaştırmadık hiçbir zaman
güzellik anlayışını gereksiz yorumlu
düşündük hep sensiz temmuzu
güneşe sığınmayı düşünmekli
cigaranın küllerinin bile kalbi buruk olmamalıydı
herşey tam olmalıydı kötüsüyle aklımda kalışınla
toz duman seni bulamadık ölümde
olsa bile bir an
yabancı kalmadık ışığa ve söze
sonucumsun nedensiz
bir gözlerinin
bir de düşünmeden yaşanmış tüm sonbaharlarımın haricinde
kanmayı buldum gökyüzüne

ıslandım çöllerinde
acılarıma yağmur olmadı nefretin
kendime engel bir tek ben varım
suçluluğum olur şarkısız yorumlarsam aşkı ve yalnızlığı
bir kalemde silerim şaşkınlığını evrenin
anlatırım aşkın varolduğunu karşılıksız

gelme sanrılarımın üstüne
bulut gözlü bir çocuğum sakıncalı
yağmurlarını bozgunlara saklayan
gelme bir el uzatışa değişirim yeri göğü
adım tehlikeliye çıktı seyir defterinde umutsuzluğun
mutsuzluğun
sıkı sıkı tembihle geliş adımlarını makul şarkılı
sen her romanın giriş kısmı imlasız
bense anlatım bozuklu bir şiirin son dizesi
yerli yersiz okunmaya mahkum bir dize
sensiz bir dize bestelenmiş bir ömrün ayrılığı gibi

Kağan İşçen