O kim ölen!

ilk gençlik ateşimi öldürdü O katil
soğutulmuş en sıcak yanımı; kalbim
esrik; bir kenarı buz tutan benzim




endişelenme yüzleşmekten
beni düşünme aşkım
bana kim yol gösterir
kim güçlük çıkartır zayıflığımdan




gökyüzünde bir batan güneş
biz aşıklar etrafında tekrar doğar
nezaket örneği değil
yüzyıllardır alnından süzülür ter
yoktur anlayacağın
ışığında aydınlanmayan hiç!






söylüyorum her zaman sadık
yalansız seni öpen dudaklarım
az öper ama çok heyecanlanır
bir istekti dar zamanlarda
çok ister ama az soğuk
bilirsin; yoğun çok yoğun bende ihtiras





elinde tutsan bağlılık
aklında tutsan zan
eğer yalan olsaydı ki
uykudu b/ölünürdü
gün ortası kainat dört mevsim
hayat sınav; sen dersim





üzerinde uzun ömürlü kefen
ben yola koyulmuş cengaver
sonsuz gece sınırsız ihtişam
hayatın öğleden sonra molaları
en sevilen görkemli istirahatgar




benim gençliğim rüyasız uykularda bitti
misafirdim hiçbir şeyi heryerde bulan
yükselmeye başlamıştı ruhum
diğer gezegende mezara inen




yumuşak hüzünlü gözlerim
hayal meyal anımsıyor
çorak topraklar küçük ama derin
pek ölü görmedim burada
sorgu meleklerini bekleyen
anladım ki!
bir benmişim mey dolu kadehlerde
zamanı düzenli durduran





hayatım boyunca traş olmamış ben
nede güzel parlamışım ne güzel bu ahu evren
bir anahtar olmadan bütün kapıları açan
o koronun dingin musikisinde
mermer ayaklar buz





ben istedim zaman durdu
yürürlükten kaldırıldı
tüyler ürperten tutkum
çerçevesiz suretine boş çift bakış
anlamsız tebessümü anladım




intahar ile flörtüm seninle başladı
bıçak ağzında kesilmeyen nefesim
ölümü sevmediğimden değildi
benim için ölmek zeki olmak demekti
eğlenceli başlayan rulet masalarında
aklımın küçük selentresini deldirmekti ölüm




kısacası aşkım
hiç bir ölüm bu kadar soğuk değildi
ve hiç bu kadar üşütmemişti




Pes ettim: Öldüm
Adil değildi: Öldüm
Kavuşmamaktı: Öldüm.




çok özür dilerim aşkım...
zehirdim kusan
aşıktım susan
bu yüzden affet
hayatını böldüm.


Yaşarken aşk için ölen yalnız beni gördüm.