Yokluğun,
Sol göğsümdeki o hazin boşluğum
Yokluğun,
Varsıl düşünüşlerimle sana tokluğum
Yokluğun,
Sancılı gecelerde yangınlara durduğum
Yokluğun,
Her çaresizliğimde varlığına sokulduğum
Yokluğun,
Her adımda seni sorduğum, yorulduğum

Yokluğun ki,
Yosun bakışlarına dolanarak,
Denizlerinde alabora olduğum
Yokluğun,
Kimi sorgularında boğulduğum
Yokluğun ki ah,
Dokunmasızlığında kendimle boğuştuğum.

Yokluğun gülüm,
Bu ozan yüreğime kısmet
En hoyrat diyet dediğim
Yokluğun,
Her dokunduğum yerde seni bulduğum
Yorgun adımlarımla şehirler aştığım
Ölüler kentinde ruhunu aradığım
Yokluğun,
Serin ırmaklara dalarak seni haykırdığım
Yazılmış tüm kitaplarda nurunu bulduğum.

Yokluğun ki bir tanem;
Varlığını her şeyden üstün tuttuğum
Kıymetini bilemediğim mutluluğum
Dizlerine kapanarak huzur bulduğum
Yokluğun, belki de en içli yalnızlığım.

Yokluğun şiir bakışlım;
Yaşamsal gözlerindeki asil arsızlığım
Kutsal yüreğindeki arsız susuzluğum
Yitmiş günlerimdeki nazlı huysuzluğum
Aynamdaki ışığım, bardağımdaki çayım
Dizlerimdeki direnç, dudağımdaki narım
Suya düşen gölgem, bedenimdeki hicranım
Çilemin tezgâhı, ruhumdaki sevda mintanım
Gönlümdeki direnç, aşk ülkemin eşsiz sultanı.

Yokluğun,
Fersiz gözlerimdeki düşsel sarayım
Yokluğun,
Çaresizliğimde sarıldığım anlarım
Yokluğun,
Tükenen yaşamdaki son baharım.

Selahattin Yetgin