2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1175
Okunma
Yine bir hançerden beter yokluğun!
Hayatın siyahlıklarına alışmamış bir yüreği bıraktın sen karanlığa
Oysa ben seni hep aydınlıklarda hayal etmiştim...
Hayal ya;bana doğru yürürken güneşten güzel gülüşünle...
Umut beslemek sana;
Şimdilerde sadece canımı yakıyor umutlar
Ve umutsuzluklar mesken tutmuş yüreğimde.
Gidişin;
Beni yıkarak gidişin varya
Ve de seni,gidşini hatırlamak karanlık gecelerde
Yokluğun yanlızlığımla arkadaş olmuşken
Ve beni dışlarken her sevincimde...
Şimdi yine bir acıdır ki çörekleniyor yüreğime
Sevgini beslediğim bahçeme,
bir kor ki düşüyor
Yere seriyor bütün çiçeklerimi
Ve ben susuyorum
Susmanın ve yokluğunun sancısına sararak yüreğimi...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz