Çok soğuk parçalanmış ve kırılgan
Hayatın bile kendini geçen bilinmezince var olan
Ana rahmine ilk düşüşte bile bu aşkın tarifi
Tanımsız olan…
Bir yalnızlığın gelişiydi ilk dokunuşunda var olan
İlk öpüşündür içime yerleşen tiranın silueti
Ömrüme bıraktığın izdi asıl olan
Bu aşkı parçalayan akbabanın gözüne yerleşen vahşet değildi
Son vahada içimize tüm serinliği ile dolan suyun bize ihaneti idi
Talihsiz olan bu çölleşen aşkta
Fırtınası kapılmıştık kumun ki yılmıştı tüm kaleleri
Bizi çaylak yanımızdan vurdu zaman
Duruşumuzdaki duruluk kayboldu
Bu sahne büyük geldi bize, yakın duruyorduk uzaktık birbirimize
Uçurumdu, içimizde bölünen somunu sıcaklığını hissetmeyişimiz
Soğuk olan, haziranda elinde elimin üşümesiydi
Parçalanmış anlarda yıkıntılarında can çekişmesiydi hayatın
Bu şiirin öznesidir karanlıkta son bulan oyunun
Keskin neşterinin içimde bıraktığı kırılgan ses
Çok soğuk, parçalanmış ve kırılgan bu seyrin
Sise bulanmış bir sahnede, kadife perdeler sallanırken
Kırılgan repliklerle hayat bulmasıdır
Ölü doğmuş bir aşkın, oyun tadında alkışlanmasıdır
Buğulu bir aşkın, bir seyir defterinde ünlem halini almasıdır






Kubilay yıldız