Göğsümün iliklerine işlerken yokluğu
Elinde tığ vardı
Ağıt,
Ağıt dağılırdım…

Cinlerin düğünlerine konuk olduğumdan beri
Esintinin sırtında kamçıyla koşan fısıltı
Az öteden günahlarıma seslendi
Kulaklarımı ilk defa öpen bir sesti

İrkildiğimde
Cinnetimin siması geziniyordu
Siluetim de
Gün/ahlarım çoktan tasalanmış
Merdivenlerini gökten aşağı
Sarkıtmıştı bile

Gök, kar maşası teninde çiğnerdi terimi
Sara’nın rüyasına mı bulaştı yine
Hissel askıntım

Cinnetime arsız haykırış
Kulaklarıma fısıltının soluğu
Eski bir mecmuanın yalın haberi

Gecelerdir adını sayıklıyormuşum
Ay askıntı, gözlerinle gülüşürken

Cinnetime dolanan fısıltından beri
Sözlerim karttaki hışırtı
Yokluğunla öylece bakıştı
Ömrümün sızlayan ezgisine…

Cin, tenime der
Fısıltılı ses yok diye

Isınmış yokluğuna dokun bak
Fısıltının elleri kan revan
Selsimden bir çığlık
Aşk, kal senime…

Cinnetimin fısıltısı sen git terkine
Bulaşma artık uyuyan eskime...