kağıttan kadın
biraz boya, biraz meme
yağmur yağarken, çıkma yeşil tepelere
ezberindeki şarkıları haykırma gökyüzüne
ürkütüldün ve kapatıldın
karabasan gecelere
kağıttan kadın
yatarken cesedin odada
sen pencere kenarında
yüzün aydınlanıyor çakan şimşekle
içindeki boşluk, sallanırken gölgenle
işlemediğin suçları tek tek öp
koy yüreğinin derinliklerine

kağıttan kadın
ihanet demlenirken içinde
küskün bir fotoğraf resmin
ne zaman kıstırıldı sesin
kokunu kaybedersin önce
bölen , parçalayan
zalim bir soluk yerleşir nefesine
ve hep ruhunu ararsın
şaşırarak ne zaman, nerede kaybettiğine

anladın, anlayınca sabahladın

kağıttan kadın
pencere kenarında
kahkaha atıyor şeytan
oturduğu koltukta
yağmalanmış yüzün
gölgenden başlamışsın kanamaya
sevişmeler aldatıcı
aşka saplanan kapkara bir bıçak
kalbin bedenine
çocukluğun kadar uzak

anladın, anlayınca sabahladın

kağıttan kadın
çıplak ayaklı çingene
her şey yaşanıp bitince
sisler biriktirdin teninde
aşkların kulakları çekilir
yasak bir sevdanın özlemi tünemişken
sigara dumanını üfürdüğün tüllere

anladın, anlayınca sabahladın

geceden saklanacak yıldızlar
yosun tutacak limanlar
midyelerde tutuklu kalacak mısralar
bir çınarın altında uyu
diyen birinin ruhu dolaşırken odada
şiirler de yanılsama

anladın, anlayınca sabahladın

çocuksu düşlerin boğuluyor denizlerde
ucubeye dönmüş kırmızı saçlı bebeğin
söyle kimi parçalayacak
sevgiye leke günahlar
tarihinin boynuna asılacak

kağıttan kadın
ölüm, diye bağırırken cesedin
deniz fısıldıyor
marmaraya özenme

anladın, anlayınca sabahladın

kaçamayacak camdan
bekçisi olduğun cinnetin

anladın
anladın..





290920100340