Ve sona yalaştım artık, istemedende olsa..
Şimdi haykırablirim, söyleyebilirim düşüncelerimi ,
Şimdi sıralamam gerekicek sanırım bütün keşkelerimi..
Mesela diyeceğim ki ;
Keşke daha çok dondurma yeseydim , boğazlarım şişse bile..
Keşke daha fazla koşsaydım, nefesim kesilene kadar..
Keşke babama daha çok onu sevdiğimi söyleseydim , hiç yorulmadan..
Keşke hiç uyumasaydım, zamanımı harcamasaydm..
Uyuyarak kaybettiğim zamanlarda şimdi delice dans ediyor olabilirdim..

Bana tekrar yaşama şansı verilseydi,
Asla barbunya yemezdim ve belki hiç sevemediğim papatyaları sevebilirdim,
Hiç bir kurala uymazdım, beni kısıtlamlarına izin vermezdim yani..
Ve asla aşık olmazdım , hayatı, bir insanı severek geçirmek anlamsızmış çünkü.
Evet benim felsefem bu olurdu.
Kendimi sever, kendim için yaşardım..
Eğer tek bir şansım daha olsaydı;
Yapılan hesapların tutmadığını anlar, hesapsızca yaşamayı seçerdim.
Plansız, programsız..
Anı yaşa derlerdi ya,
Anı yaşardım gelecek kaygısını düşünmeden, sonuçlarına katlanmak zorunda kalmadan.
İçimde hiç bir kaygı beslemeden sadece ;
Anı yaşardım..

-Elif Ağaç.