Şiir, içimizde varolanı( güzellik, çatışma, hüzünleri, kederleri ve aşklarımızı) duygularımızla harmanlayıp gün ışığına çıkardığımız anlamlı, düşündüren çığlıklardır bir bakıma.


İklimi(Abuhava) şiir döşeyen mısralardı. Özlenen ne olabilir? Özlenen hep özel mi veya paylaşılacak saklanan mı? bazen sesler saklı birer suskunluk (tepkisel) olarak kitaplardaki yerini alabiliyor tıpkı bu şiirin olduğu gibi...


"Dünyanın kalbine dön yüzünü
Ve
Orada bir şarkı söyle
Umudu anlatan...
Işığı anlatan...
Ve ikimizi.."




Biz sustuk susalı neleri bırakmadık ki, yeryüzü diline neleri saklamdık ki...

"Toprağa düşen bir gözyaşında filizlenen Nepenthes’in duası..."

Şiirde geçen bu dize çok ilgimi çekti ve çok etkili bir imgeleme; Nepenthes, bilindiği gibi et(etçil) yiyen bir bitki olarak hala bilimadamların araştırmaları arasında yerinei almaktadır. Yapraklarıyla böcekleri kıskıvrak yaklayan bu bitki sanırım Uzak doğuda yetişen bir bitki.

Toprağa düşen gözyaşlarına neden olan özlem(özlenense); özlem filizlenirken Nepenthes'in duasına kalır. bir bakıma bizleri en çok sevdiklerimiz mi vuruyor sorusunu aklıma getirdi.


Özlenenin karşısında acı içinde kalarak susan yürek olsa olsa derin bir aşk karşısında durabilir. Umudu getiren de o, şahlanarak, ışığı bulan da o, önümüzü görmeye çalışarak ama "bizi bizden eden bu amansız sevda" her çeşit iklimi barındırır.

" Bir şairin kapalı şiir yazmak istediği söylenemeyeceği gibi ondan kolay anlaşılır şiiir yazması da istenemez. İster anlaşılsın, ister anlaşılmasın, şiir şiirdir" bu alıntıyla yazıma son verirken:

Sevgili kardeşim Kadir;
Yine bir şiir şöleniydi, anlaşılan o ki hücrelrin kelime, kelimelerinde şiir doğuruyor ve apaçık yaşananları aklımıza yapıştıra yapıştıra...

Selam durdum yüreğine

Sevgilerimle








Herzem Ronivan tarafından 7/28/2011 9:16:37 AM zamanında düzenlenmiştir.