-Memlekete dair birkaç söz-

Bu savaş bitmez mi?

Biter mi ki?
Savaşmayı isteyenler,
Sevmeyi bilmeyenler ise,
Bu savaşın mimarları,
Savaşmayı bitirmiyorlar ise,
Neden bitsin ki!


Ceylanlar dağlarında zıplarken özgürce,
Dağı feryat ettiren mermiler bilir mi ki;
Ceylanlar ne ister ve bekler mermilerden başka!


Anneler yazın serin gecelerinde harlatırken dam katlarında semaverin ateşini, çocuklarının yüzlerinde şefkatli bir Hasankeyf yitikliğine şahittir çilekeş gözleri…


Hep bir eksikle yaşarken kısa denen uzun metrajlı dünya derdini, anlamsız kavgaların arasında yırtık pankartların delişmen çığlıklarında hürriyettir yaşamak istekleri…


Mermiler susmadıkça Uludağlar ardında,
Hedefleri ceylan olan avcılar tükenmez.
Yolda avcılar bilmedikçe merhameti,
Pınarlar su yerine kan olup akar her gece,
Mutluluğu tanımlamakta zorlanır direnler,
Bir demir yığının altında ezilircesine,
Nefesini verir Uludağların emaneti ovalarda.


Bin yıl uzak kalınır barışın o haylaz çocuğu ile koşup, oynamalara,
Bir hınç dolar ki gözlere;
Oysa ekmek derdine düşmüş her yüreğin istediği bu değildir yaşamak adına.


Hayat, gül kokulu kanaviçelerin kırık sandığı olur hep böyle yamandıkça.
Sözleri kurşunlanmış yabancı dillerinde anlatamaz insanlar birbirlerine sevgiyi,
Dedikleri kadar olan vicdan müsveddeleri boyarken siyaha rengârenk gülüşleri.


Söylenmedik söz kalmamışken limon katılmış asitli sözlerinde büyüklere,
Daha çok insan ölecek, daha çok yuva yıkılıverecek, yanıverecek bağrında,
Analar ağlayacak, analar güçlü durmak için ağlayacak defalarca.


O kadar okumuş yazıverirken sulh adına manşeti bol ekranlarda, sayfalarda,
Hâlâ neden çözümsüz kalır bir avuç dertlinin gamı, şehidinin kanı, evladının acısı.


Susmaya alıştırılmış ezberci zihinlerimizde kafa sallarken hep olmayacak şeylere,
Ütopyası dahi delik deşilmiş yaraları bir daha deşmeye ne hacet, kime ne?


Öyle yer ki o karanlık mecmua,
Yazılıverenlerin hepsi kayıtsız isyandır kulaklara.


Ki bunlar bilindiği halde devam edilebiliyorsa;
Savaşmakla paralar kazanılabiliyorsa,
Özgürlük niye ki avcısı bol olana!


Şair, boşuna uğraşma!