Akşamın diline pelesenk olunca hüzzam makamı
Rahvan atlar misali nal tutuyor gözlerin
Efkarım şahlanıyor, başım dumanlı
Bir ıssızlıktır, sarıyor dörtbir yanı
Kederim keyfe muhtaç/ki ellerin ellerime hekimsiz ilaç
Müebbet bir türkü iken, ömür denilen sazda
Milim milim eksildin, her nefesde her hazda
Değilmi ki, herkesin acısı sevdası kadar
Bırak sarsın göğsümü, en onulmaz ağrılar
Bırak yıldızlar sönsün, hatta ağarmasın tan
Kirpiğin değmiyorsa yüzümün sen yanına
Zannetme ki cehennem, yalnız ahirette var
Martılar havalansın,çığlık sarsın afakı
Şaraptan caysın hayyam, dolsun kadehe rakı
Su testisi dediğin, su yolunda kırılır
Bilme/sen

Ayyaş gecelerin hesabını, mehtaba sor aya sor
Derya olsa söndürmez, içimde öyle bir kor
Söylesem sesim eksik, nefesim kırık gitar
Hayaller prangalı, ufukta emsalsiz bir hüzün
Her gün başka düğümleniyor o emsalsiz yüzün
Suskunluğun mavzer sıkıyor mabedime
Değilmi ki derman derdin içinde gizli
Bırak savursun rüzgar ta mağripten maşrıka
Bırak tüm kehanetler hayra yormasın düşü
Basiretsiz yürekler bilmemişse kadrini
Kabahat sende değil kapat çilehaneni
Aşkın esrarından şems kılmadı mı secde
Kandiller bir bir sönsün,güneş biat etsin fecre
Al elmaya taş fırlatan çok olur
Duyma/sen

Gözlerin iken son durak, şimdi her nazar çıkmaz sokak
Zemheri vuruyor aşka, yalanlar çırılçıplak
Tuhaf bir seyreltiyle üşüyor avuçlarım
Ve ben aslında en çok benliğime düşmanım
Sebepsiz değildir elbet hiç bir ecel
Zira sala okunmaz kat-li vacibe
Yalınayak bir temmuz geçerken mevsimhaneden
Değilmi ki kördüğüm oldu, o en masum hevesler
Bırak uğramasın derman, derdimin otağına
Bırak hiç bir kumsalda kalmasın ayak izim
Kör bıçaklar geçsin gecelerin böğründen
Boncuk boncuk dökülsün bulutlar gözlerimden
Bir yıldız kayarken masmavi göğümüzden
Arpa eken buğday biçmez
Gelme/ sen

Rukiye Küçük