Sen
Sevda diyarının yakışıklı prensi
İyi ki öptün yüreğinden yorgun prensesi

Çarmıha gerilmiş bir ömrün sürgünüyken
Aşk dedi gözlerin
Bir Aslı doğruldu asırlar evvelinden

Hüzünlü gözlerinde yıkanıyor zehir zemberek suskunluğum
İklimsiz mevsimlerde dolaşıyorum / ki rehberisin yolculuğumun
Sıratı andırıyor her bir kelamın, yalın ve narin
Ve uzayan yollar / bir o kadar çetin

Emeklemek gerek, düşe kalka yürümeyi öğrenmek
Ki tebessümünle çözülüyor ruhum ilmek ilmek


Yaralı bir kuş misali konuverdin yüreğimin avuçlarına
Ki farkında değildin, ne dermansız bir dertte deva bulduğunun

Oysa dalgaları kadar hırçındı karadeniz kızının ruhu
meltem esintisini unutalı ne çok olmuştu
Yanardağ misali ürkütürdü gözlerindeki öfkenin mührü
Zira hayat yolunda hep yalnız yürüdü


Oysa biliyordu
Bitmemişti şarkı, susturulmuştu melodi
Düşünüyordu
İki yarım bir bütün edebilir miydi

Lal olmuş dudakları ilkkez fısıldadı
"Gökyüzünü yorgan yapmalı göğsümüze ve yıldızlara göz kırpmalı
Ay kıskanmalı, ellerin saçlarım da gezindikçe /ki terlemelisin avuçlarımda
Çakıl taşlarında kaybolmalı, parmağındaki esaret prangası
Gülümsemeli gözlerin haylaz bir çocuk edasıyla

Sarmalısın yüreğimi
Yar gibi
Sen gibi
Biz gibi

Dalgaların sesi yankılanmalı kulaklarımızda
Susarak anlatmalısın sendeki beni
Dokunma demelisin, yüzüme değen esintiye
Kıskanırım saçının en titrek halini

Göğsümde saçların, yüreğimin sesini duymalısın
Şebnemsi bir ürkeklikle anlatmalı kalbim, içimdeki seni
Avuçlarıma düşmeli kirpiğine değen çiğtaneleri

İyi ki dediğimiz yanlışlarımızı
Keşke dediğimiz yaşanmamışlarımızı
Kırılgan çocukluğumuzu
Kayıp gençliğimizi
Büyümeyen bizi anlatmalıyız uzayan ufuklara

Bir gün batımı indiğimiz sahilde
Doğan güneşe gülümsemeliyiz el ele, yürek yüreğe
Kurşuni sevdalara inat
Beklentisiz sevmenin hazzını sürmeliyiz
Beşinci mevsimi yaşarcasına

Sen beni sevmelisin teninde can gibi
Ben seni bilmeliyim damarım da kan gibi

Rukiye Küçük