Yaralı bir güvercin burukluğunda bakma gözlerime
Zaten kanıyor yüreğim…
Nefesine değemeyecek sözlerimi ekleme gözlerinin acısına
Suçlu bir çocuk misali büzme dudaklarını
Ve yaralama beni bakışlarının altındaki serseri yalnızlıkla
İflah olmaz bir acı var zaten yüreğimde
Üzerine ölü soğukluğu çökmüş umutlarımı da acıtma…

Imkansızsın ve ben ise çaresizim yüreğine karşı
Aynalara küs yaşıyorum acılarımı
Ve senin yüreğimden çekip giderken miras bıraktığın acıları…

Ben senin kadar kalleş olamadım
Dilime söz geçirdim,gözlerime söz geçirdim ama yüreğimle başa çıkamadım
Yaramaz bir çocuk gibi sevgin ve yalnızlığında öyle
Bense yaralı ama şefkatli bir anne yüreğime karşı

Avuçlarımda durmadın sen
Bir yıldızdın kaydın desem;yıldızlar kadar aydınlatmadın beni
Bir geceydin huzur veren;sen öyle de olamadın
Tan yeri agırmadan yüreğime düşen karanlıktın
Ve ben asla şafağa ulamaşadım…

Şimdi gözlerinle cezalandırma yüreğimi
Ben senin yalnızlığına bir anne olmuşken
Sensizliği yana yana bağrıma basmışken
Beni kendi dağımın rüzgarıyla korkutma
Çünkü alışkın bir yüreği yıldıramazsın birkaç damla yalnızlıkla…