hasretler de bitermiş çiçekler açtıkça
damla damla yanakları sulayan militan renkleri
açtırırmış öksüz odaların uygun adımları
genç fidanların güneşe yakarışlarında

hiç tadılmamış acılar beslenirken notalarda
katledilmiş boyuta sığınırmış sonbahar
ömre bedel asfaltlara yağarken dutlar
incinirmiş hep süt ağlayışlarında nazlı bahar

kaç uçurtma yitirilirmiş de ansızın
son model hasretten otomobiller devrilirmiş uçurumlardan
yanacak yollar arasında çocuklar sakat kalıp
ardı sıra dururken zamanın ellerinde
birkaç seviş koparken şehrin dağlarından
susmaları dinlerlermiş beraber
rüya görür gibi bütün yaşananlar

hasret mahpusluğunda bitlenirken vuslatlar
zulasında tövbeleri sahiplenirmiş acılar
hiçbir görüş günü olmayan yağmurlu günlerinde
hep kendi haykırışında severmiş yürekler
zor günlerde aranmaz bir korku olurmuş
küsüşlerinde kitabı korsan gülüşler

akşamlar dönermiş de geceye usulca
umutlar hercaileri al al yakarmış
gündüze yakılan gözlerin hazanlarında
alımlıymış tüm çocuksu sakarlıklar

uzaklar kesiverdikçe kuşların nefesini
göçmen bir secde kapanırmış acıya
dalıp giderken başka bir şehre
umulmadık sancılar çekermiş her gece
hasretliğin bağrında pembe bir gül gibi
buselerin titrek ev sahipleri kurumuş dudaklar

…