Yalnızken seni büyüttüm çılgın hasret kalabalıklarında
Seni kendi yalnızlığım bildim yokluğunun satır aralarında





-1-



Ucu ucuna yaslanan dağlar misali
dayandım umutların yakasına
akan nehirler boşaldı ruhumun maverasına
duraksadım rüzgarında gelgitlerin
hiç olmadığı kadar adımı sakladı
dilimde pelesenk aşk sancıları
birkaç dakika sonra yanağıma düşüverdi
yanağım yalınayak üşütmelere bilenirken
kargaların yolcusu oldu ilham perileri
onca susmalar kekeme avuntuları sırtladı
besmelesi çekilmemiş bir aşk döküldü avuçlarıma
her makamında bir renge bulandı sabah ezanları
susmam lazımdı süslü bir dilberin işveli hülyasında


Nice az kaldı umutlarım
hep umutlar mı yara alacaktı
ayrılığa bir nokta koydu yanışlarım
ansızın gözlerim yaşardı




-2-





Hiçbir kimseye hiçbr şekilde anlatma mecburiyetim yoktu
çokça aldanışlar sundu çokça sevişlerim
uygar bir gezegene seyahata çıktı sabırdan kalem
mürekkebine ait bir hikaye besledi tereddütler
kanla yazılmış bir destana ait kaldı hayatım
kimseye anlatmak peşinde değildi sevdalanışlarım
anlatmak kolaydı aslında yaşarken olmayacak hayalleri
tütün basılmış yaralar sakladı boş sigara paketleri
oysa bir kanepe üzerinde çoktan unutulmuştu kitaplarım
herkes kendi sevgisini severken yüreğinin yarısı
beni çoktan tutmuştu kaysa ait vebalı aşkın sancısı


Ara sıra yıkılışlarım oldu
sevindi çoğu benim halime
gözlerim hep sevmelere doldu
döküldü yaşlarım ellerime



-3-




Yağmurlu bir gündü aşka ustura misali bilenişim
bir şiirdi, bir şarkıydı yollarda efkarlanışım
yeşil bir sayfa açmaya hazır değildim ancak
kelimeler lügatin en kayıp yanına saklanırken
akşam serinliği vurdu kayıp arzularımın başına
sarsılan bir yürek ümüğüne kapılıp sözlerim
uçurum olup düşüverdi çıplak kanıtların şehrine
inim inim inlemek harcıydı yaşamak denile fahişe
eksik bir ölüm koyup düşlerimin kabus soluklarına
kazanılmış ne varsa tutuverdi yıldızlar ellerimden
yeni bir giriş çekti taburesinden joker efendi
genetik acılar parlayıp düşlerimin arasından
iki nokta koydu mirasyedi pişmanlığımın


Tutkunu sapkın bir çağ başladı
adı dönmelere ait seyrüseferler
mubah anarışları taklar yıkamadı
kusuru vardı ki yazamadı kelimeler



-4-



Masallar öldü ayların erciyes yangınlarında
bir itfaiye sireni kadar acıklıydı leylanın hüznü
sevinci ölümleri gözleyen iki yeşil rüya besledi
düşüverirken uçurumlar mesafeler arasından
suyun yüzüne gülümserken Mart azgını göçmen kuşları
türküsünü yanık sesli bir ozan yazdı anadoludan
usul usul kalem ucunu kırdı beyazlar arasında
yoklaması eksik acılar sardı o bengü mihribanı
arka cebinde biriken aşklar eskidi yıllar evvelinden
bir gülücük için düşüverdi umutlar lehçesinden
acı piyazlarında en büyük yıkım oldu aldanışlar
sevmelere layık iki can buharı yangın sevişlerinde
çokça bir şimdiki yaşam düşledi yürekteki evliya


Bulgusu yitik bir suçtu erdem
düşüverdim kendi hayallerimden
bir an olmuşken artık sersem
ümitler yıkılıverdi erkenden





-5-




Diz bağına üzüm şırası yapışmış bir genç kız sustu
anlamsız şehvetliğinde gözlerim çatkapı yaklaşırken
yüreğime ait bir nida duydu esrik renksizliğim
iyi anlarda sihirli bir kalem oldu yalnızlık
haftalar acı çektirdi öykümün harabe sokaklarında
gülümsedi pencere önü çiçeklerin seslenişleri
yiten her mevcut silinirken hayatın bağrından
birbirine eksik el susayışları yaşadım zamandan
bir ad aradım sordum polis kılıklı her soytarıya
düşkünlüğümün kendi babalığı kıstı telsiz seslerini
çocuk olup hayaller kurdum soğuk yatağımda
hiç bu kadar dalmamıştı gözlerim, bu kadar fazla
dondurma kaselerine boşaltırken susuzluğum
umutların kefelerine intikal ediverdi rengarenk
fazla zorlamayada gelmedi kır çiçekleri ardından
rengarenk bahçesinde ölürken kumral gülüşler
basamakların son susayışı sardı beni en derinden


parfüm kokusunda bir imtiyaz
her türlü insan var yakamozlarda
cahiller, cahiller kadar anlatmaz
sinema ekranı düşkün sapıklıklarda



-6-




Hiç sonları sevmediğinden hep devam etti aşklarım
üşümeye karar vermişken kan tutan dertli mısralarım
ucuz pazarında işportaya çıktı dertli ayazlarım
kimse bilmeye mecbur değilken aşktan yana yanışlarımı
aştan fazla yakarışlar çiviledim adımın üstsüz başına
mabeyn düşkünü sapkınlık oldu pembelerin ayinleri
hiç bu kadar yakışmıyordu beyaz beyaz olalı çoktan
elleri toprak sarısı bir har sardı yüreğimi apansız
ölümleri çoğaltan sevişlerin ürkek sesli güvercini
barış adına zeytin topladı izmirin en güzel bahçesinden
bir gemlik kadar suskundu deniz gözlerin harcında
yalnız adıyla beslenmeyenlere gebeyken bir saatçi
tik tak çılgınlık ediverdi saatlerin hasret kredileri
parmaklarım kıvranırken aşkın sopsoğuk kentlerinde
saçlarını rüzgar yemiş bir bulutla tanışıverdi
belkisiz meğerlere dönüverince amatör çılgınlıklar
yıprandı üyeliği bir hayat olan kızgınlıklar


ayracı kalmamış öpüşler bekledim
yıprandı ayaküstü sarılmalar
sisli bir gölgeyi yere indirdim
düşekalka bana güldü avutmalar



...