Bana 3 dakika ver
aşık olmak için değil bu kez
gözlerimde gördüğün ruhumun
kapı dışı anahtarınıda vermeyeceğim
alkış da atmayacaksın bu sefer
bir süpürgen dahi olmayacak
tek tek sigaraların izmaritlerini
dolduracaksın boş su bardaklarına
dalgalı saçlarınla sürmeli gözlerin
akacak bir makyajında olmayacak
dudağını bükeceksin iki coğrafyanda
alnının ortasından kırılacak meridyenin
iki dikişinde tutulacak göğüs kafesin
hiçbir gitme zamanı bu kadar alımlı olmayacak

kum torbalarını dövecek nefeskar yumruklarım
itiverdiğin en beyaz gömlek olacaksın yakında
tuğlalar kırılacak bir güneşli ikindi
güneş gözlüklerinden tanınmayacak gülüşlerin
sana aldığım küpenin taşları kırılacak yeniden
bulamaayacaksın hiçbir yerde onları
yeşil bir düş kuracaksın kamyon tekerlerinden
gidilecek bir evin dahi olmayacak benden başka
her uğradığın tanıdık yabancı kalacak sokağında
bitecek birkaç paket öykü birikecek sözlerinden
temize çıkacak bir kelime olmayacak yüreğinden
jantları eskiyecek öpücüklerinin kırmızılığında
bileklerinden düşecek beyaz bir siliniş
haz duyacaksın kalmamak için güvensiz varlığınla

bana son 1 dakika de
en sevdiğim jazz müziğini çal
20’lerden olsun
notası olmasına da gerek yok
zenci düşlerinde bir western sürtmesi
ya da bilmiyorum belki de tam tersi

son üç saniye de geriye say
3 dediğinde son kez güleceğim
2 dediğinde son kez seveceğim
ve bitti dediğinde senin için öleceğim

şiirlerimi artık postacılar sana getirir
bu yüzden af dilememe de gerek yok

nasıl olsa bir gün sen de geleceksin yanıma
hem de en kısa zaman da
kesik iki sevgili yüreğinle

...