Çık git gecenin koynundan
Sesini Kaldırımların kalbine duyur
Efsunlu ömrüme kâğıttan laleler
Uzatır gözlerin
İntihar mızrağının keskin ucuyla
Üflenen hasretim


Yarasaya ihaneti giydirir
Kansız urganlar
Yarınları hücreye koymuşlar
Asmışlar dünde kalan gülüşümü
Duvardaki resmime
Katildir eski zaman yağmurları
Dökülür vadilerin tokmağına

Klişeleşmiş sözleri bırak
Manşetlerde erisin
Gazete kâğıdı kefenim olurken
Ruhumun cesedine
Ben karanlığı güneşten çaldım
Ay yüzünü kıskanırken
Bendeki ölümden

Sevda mayını dudağındaki tuzak
En dehşet yalnızlıklarda
Renk değiştiren kıvılcım rüzgarı
Kaçar baharı arayan adam
Lodoslama bir öyküye kanat çırpar
Irmağın yalnız ve yorgun akıntısı
Dilimdeki kelepçe suskunluğun harfleri
Yosun tutan aşk sözlerine dilenci
Mahcup bir yağmur tanesi
Penceremde kalan
Gözyaşına akraba sefil ikindilerin
Ağaçlardaki yoksul gölgesi
Gözlerinde konaklayan akşamın güftesi

19 07 2007

Hüseyin Özbay