5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
899
Okunma
taşlarımı düşürdüm avuçlarımdan...
Kimsesizliğe düşen hecelerimi topluyordum
kuşların sevişmelerinde üşürken diller
izzetli bir cümle damlıyordu gökyüzünden
haziran günlerinin ölümsüzlüğe açılan penceresinden
tesadüfler sapana koyulmuşçasına
taşlarken mesafelerin babacan sakallarını
bakışlarında mevsimlerin sağanağı oluyordum
göz kapaklarım tesadüflerden düşerken her gece
sihrimde hep yan komşunun çığlıkları gizleniyordu
kavrulmuş mısraların duvarlara çivilenmelerinde
ayarsız bir rüzgar kopardı saçlarımdan
bozacı seslerinde ıslak öpüşmeler ardınca
acemi inlemelerinde meçhule gömülürdü sakızlarım
çiğnemekten yorulmuştum hep aynı masalı
kalabalıklar ardınca çekiyordum dişlerim arasından
dünya keyfince döndürürken şiirleşen aşkları
5.0
100% (8)
Cevap Yaz