bütün aşklardan soyutluyorum seni
yalnızca sen olduğun için değil
benim olanı benimsediğim için belki



bütün ellerden soyutluyorum ellerini
benzetemiyorum öyle sadece beyaza, avuç içlerini
doğduğumda içtiğim süt gibi, ak gibi, tertemiz gibi



bütün gözlerden soyutluyorum gözlerini
şimşekler çakarken caddenin ortasında şimdi
aydınlık gibi, aklımın gözlerine yan-sı-ması gibi



bütün gelişlerden soyutluyorum gelişini
kapıyı açınca içeriye koşup perdeleri uçuşturan
hanımeli, iğde ve leylak gibi, bahar gibi, mis gibi
haziran içi, içime çekiyorum adı-mı-nın raks edişini



bütün huzurlardan soyutluyorum varlığının huzur iklimini
senden mahrum suretleri, yağmursuz topraklar gibi
şiirsiz kahraman öyküleri, yetim gibi, öksüz bir çocuk gibi



bütün gerçeklerden soyutluyorum somut gerçeğimizi
gitmeden gelmek için sevmeyi ve severken öğrenmeyi
belki azaldığımız yerde çoğalırken, damardaki katışıksız coşku gibi



bütün birlikteliklerden soyutluyorum ikimizi
daha başka diye değil, başka olmalı diye belki
içinden biz geçen her şeyi sevmek gibi



bütün seslerden soyutluyorum sesini
kimsenin duymadığı fısıltılar gibi
konuşulanlar değil, konuşulmayanlarda da bulmak gibi sözlerini



bütün aşklardan soyutluyorum aşkımızın sadeliğini
doğumumuza çok varmış gibi
daha başlangıcın rahmindeyiz sanki



bütün aşklardan soyutluyorum sevgilim
ikimizi, bizi, seni ve beni, mutluluk gibi kıymetli
hiç gelmeyeni yine de beklemek gibi , sonsuz hevesli...





fulya/haziran2011