Çıkarız elâleme meydan okuruz,
Söyleneni kulaklara küpe yaparız,
Sızımızı bir yapar yollar aşarız,
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz...

Sabah erken kalkar öpersin beni,
Akşamları çaya katarım demi.
Sohbetimiz iki sözün kıracak beli,
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz...

Güneş batar iken izleriz onu,
Deniz kenarında ederiz sonu,
Ne kar dinleriz, ne tipi, dolu
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz...

Bir gün hasta olurum, çorba yaparsın.
Aşıma canından şifa katarsın,
Bedenimde canımdan önceki cansın,
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz...

Bir hayvanat bahçesine gideriz,
Kafesleri açıp açıp kaçarız,
Son soluğu karakolda alırız,
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz.

Duş alırsan saçını ben tararım.
Ayağımı yıka diye şaka yaparım.
Seni Şu başımın tacı yaparım.
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz.

Şimdi sesim çıkmaz, susturdun beni,
Elim kolum bağlı, anlarım seni.
Gider ayak, sende kırdın ya beni.
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz.

Şiir sonu şair adıyla biter,
Bizim ferromuratti şair kim ki der
Ne dert kalır, seninle ne gam ne keder,
Ölürüz de kömür gözlüm ölürüz.