Sensizliğimi Ölüme Zimmetledim

kanıtlarımı topladım gözlerinden
yayla kokuşlu üveyikler toplandı başıma
kışlak tutumlu siyahı vardı güleç dişlerinin
seni seviyorum…

bağrında fazla saklayamadı bizi yeryüzü
ömrün bize biçtiği roldü bu
kaygısızca yaşatmak emsalsizliği
aşk özgünlüktür
yalnızlığa mahkum eden tüm benzerlikleri…

bu nasıl bir istiladır
yıldızlara bu tecrid

sensizliğimi ölüme zimmetledim…

şehrin kaldırımlarında
adımlarının tıkırtısı yok
bilmem hangi cehennemin ahalisindeyim şimdi
tükenmez zamana olan düşmanlığım
ve ömrüm sensiz olamaz
ve sana bakma ayinimde
tek mürşidimdir ayrılık…


hâlim bozkırlı bozlaktan bozma
durma yak hâlimi
kendindeki beni unut istersen
ısınsın ümitleri kederlerinin
heder olmasın her dem
kuşlar için üşümüşlüğün
durma yak hâlimi uzatarak alnını
alnındaki öpücük izini
alnına konan öpücüğüm olsun ömrüm
yüreğimin sevdana vefasıyla bayramlaşması
güzelliğin gibi yapıcı...

Kağan İşçen