Yatılı Üşüme

saçına mı dolandı elim
bir çocukluk anısı ormanına mı
aramak masumluğunda değilim artık
bulmak suçuna vardı düşüncelerim
seni sevmek işse
işimin ehliyim
ehil ellerime bıraktım
sınır tanımaz güzelliğini yorumlamanın tadını...

nabzımda atar gözlerini kırpışın
damarlarımdan göz rengin akar
ben kendimi her an her yürek atışımda
seninle aldatırım...

desem ki kanım aksın sonsuzluğa kaçayım
bu sensizlik zindanımdan
kanıma kıyamam bilsen
nasıl fokur fokur kanımda kaynarsın
istemem hiçbir anın dışımda kalsın
sen doğumdan ölüme ve sonsuzluğa
yalnızca benim içimde olmalısın...

aramak masumluğunda değilim
buldum ellerinin yavru serçelere umut oluşunu
yatılı üşümelerin bıraktığı vicdanın olayım
uçurumlar bir sıyrık etmez uzaklığının yanında
gözlerinin vadilerinden topla parçalarımı...

Kağan İşçen