Bir ırmak akar kalbimin deltasında
Savurur beni aşkın açıklarına
Çöl kumları rüzgarla oynaşır
Ben aşkımı ararım
Esmerliğinde gök kuşağının

Kuş gölgeleri düşer
Göğün maviliklerine
Kalbimde bir ilkim başkalaşır
Zaman dirilir
Dar geçitlerinde aşkın
Felsefenin başlangıcı olur aşk
Ve geçmiş dönmüştür ölümden
Gülüşün ruhun felsefesidir artık

Hırçın dalgalar vurur
Kıyılarına kalbimin
Tarih kadar eski bir resmin
Karışır yağmur ertesi uzaklara
Sıfırlanmış yalnızlıklar kalır geriye
Acı kahveler içilir
Kuşluk rakısının ertesinde
Mutluluk ince bir sızı
Hayatın aç karelerinde

Aşkın gerçekliğinde yanılsıyor hayat
Kainat doğrulatır kendini
Aşkın karmaşasında
Aşk terk eder teni
Ölümden önce
Bu yüzden tanıktır ölüm
Çiğ yaralara
Ve ben

Aşkın sağ çıktığı yerden
Akıyorum nehrine
Bir güz buğusunda
Omzumda melekler
Aşk için diktiğim
Ağacın gölgesinde
Adını bilmeden
Ben geçiyorum senden
Ay doğar ve esmerliğin kalır geriye