Alayım diyorum başımı gideyim uzaklara
Kimsenin beni bulamayacağı yerlere
Tüm dertleri sorunları ardımda bırakarak
Hiç düşünmeden dönüp bakmadan

Boşa değilmiş saçımdaki karlar
Buğuluymuş doğuştan gözlerim
Hüzün yuva kurmuş yüreğimin mahzenine
Haram kılınmış tek bir gülümseme

Beceriksizler arasında kaybolmuş maharetlerim
Dört elle sarıldıklarım hep sırtımdan vurmuş
Kanatmışlar kırılgan yüreğimi riyakarlar
Yakmışlar kavurmuşlar yüreğimi hain dilleriyle

Bir beklemece ile sona gider olmuş hayat
Mutsuzlukta dahi gülen gözlerim solmuş
Doğan güneş,açan çiçekler vermez olmuş haz
Bir isyan sarmış şal gibi çaresiz ruhumu

Dilimde ölüme yakınlık dilekleri artarken
Kendi mezar taşımı hazırlar olmuşum
Hayatın ağır yükünü taşımaktan yorgun
Emeklisini bekleyen bir hamal olmuşum

Herkese gülerken bu kahpe kader
Neden hep bana reva gördü dertleri
En yakınımdakiler dahi razı değil
Hayatın çizgilerini taşıyan yüzümün gülmesine

Benim kefenim bile zifiri siyah
Kılınmayacak bir cenaze namazım
Hani yoktur ya intihar edenin yeri
Ne bu alemde nede diğer tarafta

İşte çizdim yolumu gidiyorum
Son yoldaşım olacak dört kollu
Ve siz ailem,sevdiklerim,can dediklerim
Mutlu musunuz beni ebediyete uğurlarken