Sardunyalarımda asılı duran su damlası bende yüreğin. Güneş açsam kaybolursun. Karanlıkta koklamaya devam etsem özlemini… Bu düşün neresinde üşürsün…

Karınca kararlılığında taşıyorum

Kendi karamsarlığımı boynumda

Dudaklarımda kızıl bir öykü adın

Öznesi olmayan her ayrılık sonrası

Kendi şerefine yanıyor sigaram

Saçlarımda yağmur susuşu

Her Eylül sonrası sararıyorum

Kaç köşe başı ölsem

Sana çıkan bir patika oluyorum

Dizkapaklarım acıya nazır

Yüzüne secde ediyorum

Yusuf’un rüyası Musa’nın duası gibiyim şimdiler

Sahte cennetinden kovsun diye tanrı

Aklıma her düşüşünde

Çürük bir elmayı dişliyorum



Bir ayağı şehvet bir ayağı hasrete değen

Düşten bozma bir köprünün ortasındayım

Boynuna urgan dolanmış esmer gecenin koynunda

Kasıklarımda doğum sancısı bir acı

Uzanıp boynum sıra avuç içi yaslara

Kapanışı geliyor aklıma,

Denizlerin rengini ödünç aldığı gözlerinin

Ürkek bir ezgi çalıyor şimdi hayat

Radyolar ihtilal habercisi

Vapurda yüzümüzü aklayan rüzgâr

Selimiye’den duyulan çığlıkların sancısı

Tanklar geçiyor Arnavut kaldırımlarından

Yeşil parkasıyla bir çocuk bağırıyor

Yazıyor...! yazıyor..!



İklim değişiyor sevgili an değişiyor

Telaşlarımız yok artık sabah ezanlarıyla okunan

Şafak kaç zamandır ruhumuzda söküyor

Ellerinde limon ağaçları kokusu

Ve necedir çok az çocuk kozalak topluyor

Bin bağın üzümleri ucuz şaraplara dönüşüyor

Kışlar hala soğuk ve sert geçiyor

Yazlar yazılanlardan habersiz kuytuda bekleşiyor

Özgürlük yüksek kaldırım üzerinde ağlayan kan lekesi



Sen yine de gülümse sevgili

Son cemre düştü düşüyor…





Seni en çok pencere pervazında sıralı sardunyaları sulayan halinle özlüyorum… Sonrası gözlerimi yorgun bir mum ışığının aydınlığında yumuyorum… Görüyorum; sen hala kimsenin bilmediği benimdesin… Biliyor musun?

NeNa