Bir şiir yazmalıyım bu gece
biraz gece tadında
biraz uykusuzluk
biraz da sen kokan bir şiir

şimdi sen , uyuyorsundur
öylesine derin
öylesine çocuk saflığında

kimbilir kaçıncı rüyanda belki
mutluluktan uçuyor bir çocuk
sanırım senin çocuksu yanın bu çocuk olmalı

annen mi şu yanıbaşında gülümseyen?
bu nur yüzlü esmerce güzel kadın
bence annen eminim

uyku tutmuyor beni günlerdir
uyuyamam biliyorum artık
uyumayı denemiyorum bile

bitkin düşesiye kadar böyleyim işte
gecenin sesini dinliyorum ve
bir yandan da sana yazıyorum

neredesin şimdi sen
nasılsın bilmiyorum aslında
bunun ne denli kötü bir duygu olduğunu bilirsin
yüreğinde çığlık çığlığa yankılanırken o ’ nun yokluğu
oyalarsın kendini
kandırırsın bile zaman zaman
gecelerden sabahlara

yalnızlığı her kabullenişinde
bir umut vardır inceden yine de
"bir gün belki bir yerlerde karşılaşırız" dersin içinden
oysa bilirsin ki, ne o bildiğin sevdiğin eski sevgili
ne de sen , eski sen değilsin artık

anlamsızlıkları düşünürsün gecelerden sabahlara kadar
yine de yaşarsın işte
elbet buna da , yaşamak denilebilirse ...
...





Mert YIGITCAN
28 nisan / perşembe / 2011 / istanbul