İki uyanık var kendi çapında,
Ötekisi üç kağıtçı tipinde,
çıkar için köle olur kapında,
Şeytandan nasibini alır uyanık.

İçten hesat herşeyine göz koyar,
Atılkan sinsidir herşeyi duyar,
Fırsat bekler fırsat gününü sayar,
Sonunda fırsatı bulur uyanık.

Uyanık var uyanıktan uyanık,
İçinden şeytanca dostluğa yanık,
Basarsan bağrına edersen konuk,
Şeytanın şeytanı kuldu uyanık.

Kendi çıkarını etmez göz ardı,
Gizli düşman garip başların derdi,
Yanar döner dondan donlara girdi,
Kendini böyle mutlu kıldı uyanık.

Babamda olsa uyanığı tanımam,
Kul hakkı izinsiz lokmayı yemem,
Uyanıklar zanneder herşeyim tamam,
Sonunda çaresiz kalır uyanık.

Söylerim fanidir boştur bu dünya,
Yaşam efsanesi geçici rüya,
İnsanca dürüstçe yaşamak gaye,
Anlamaz nefsine kuldu uyanık.

El uzatma razılıksız harama,
Veysel der ki;Gerek yoktur yoruma,
Haksızca haksızlık gider zoruma,
Nedeyim sonrada ölür uyanık.

Veysel Şimşek