Vâkit kuşluk, kulağını ver dinle;
Ah eyledim, sabah sabah pür-neşe!
Gün tutuşsun, mekân sarhoş derdinle
Beden korda, idrâk zorda gör Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Boynuma gam, hüzne tütün çaldığın
Firârımdır, gözden ırak kaldığın.
Günden güne, alev alev saldığın
İhsân mıdır, isyan mıdır ter Neşe?
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Sokak çıkmaz, yük omuzda karınca;
Nisan sonu sûkut doldu, sarınca.
Nefsin yaman tuzağını kurunca,
Sorma beni, uğraşımdır her Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Hâlin yaftam, zûl tenimde bembeyaz
Damla hasmım, lebde bûse bin niyâz.
Coşkun eller kefen biçse, hınç ayaz;
Rûyalarda elbet herkes hür Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Savdım tel tel hayâlini gitmedi.
Bir anlıktır, biter dedim, bitmedi.
Tövbelerim dar kefeme yetmedi;
Yorgan döşek, günâhımı ser Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Sabır ezdim, doru tayda şatırlık
Ar belledim sırlarını, hatırlık.
Ruhum telde ezgilere satırlık,
Tak sazına, belik belik ör Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Tahtın sardı baharımı, güzümü
Cemden saklı, çırılçıplak sözümü.
Zebûn ettim, yalınayak yüzümü
Cefâ yığın, sefâ sende pir Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Ardın sıra yollarından soruldum.
Kıvrım kıvrım zülfün ile buruldum.
Bilsen her dem, mahcupluktan yoruldum;
Dostluk yosma ilmek oldu, ger Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Çöle saydım, darmadağın dağımı
Hibe ettim, bağbanlara bağımı.
Huzurunda miskinleşen çağımı,
Al koynuna, hoyrat başım sür Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


Şafak hazzı, vuslatınla kanıyor.
Bülbül güle, gül bülbüle banıyor.
Obam virân, kelâm volkan; yanıyor!
Nisyânımdın, muradına er Neşe!
Bahtım sağır, felek desen kör Neşe!


25 Nisan 2005 - Tarsus
Hakan İlhan Kurt