İntihardır biraz her ihanet
Kaybetmektir kendi yüzünü
Bilemeden yüzsüzleştiğini
Şafağın böğrünü parçalayan
Çakal sesleriyle bırakmaktır kendini
Karanlık uçurumlara
Kendini yitirmektir biraz da ihanet
Sesini duymamaktır gönüllerin
Dönüşü olmayan bir yolda kaybolmaktır
Ve hayat gizli bir defter tutar
Aldatan aldanmışlara
Yalnızdırlar artık onlar
Ki yalnızlık ilk adımıdır yanlışlığın
Ruhun çıkmayan kiridir
Biraz da ihanet savurmaktır kendini
Bir cehenneme
Ki tanrı bile unutmuştur onu
Ve o çorak bir toprakta çatlayan
Aşksız bir surattır artık kendini bulamayan
Ve ölümdür biraz da her ihanet
Kendini vurmaktır biraz
Gözü yaşlı bir sevgiyi
Geride bırakırken
Kalan gururludur en azından
Vurur şavkı denizlere gururunun
Yalnızlığının yapışkan öpücüğünü almıştır
Yüzünü kaybeden aldanış
Bir korkaktır
Ve dönüş yollarına düştüklerinde
Yalnızlıklarını bulurlar
Yüzleri kaybolmuştur
Donup kalmıştır kalpleri
Mazi tükürürken suratlarına
Kaybolup giderler kendi ihanetlerinin adlanılmışlığında