Bir yanım şiir bir yanım hüzün
Kanadım kırık umutlarım yitik
Yollarda asılı kaldı gözlerim
Bulutsuz gökyüzü gibiyim
Boşa ıslanmış kirpiklerim
Mutlu muyum diye sordum
Ardın sıra aynadaki yüzüme
Bir ara uğramış mutluluk sadece
Uçurumlarda bekleyen kardelen misali
Deli boranlara verdim kendimi

Anladım ki ay ışığı dahi arındıramaz
İhanetin lekesini yüreğimden
Uykusuz ve yorgun geceleri
Yokluğuna adadım kendi elimle
Gençliğimi
Yalnızlığa esir olmuş umutlarım
Duvarda senin gölgen
Bana bakan yarınlarım
Alışmışken yokluğuna
Seninle başlıyor rüyalarım
Çık git hayatımdan yarınlarımdan
Senden geriye kalan korkularımdan
Hani ben ceylandım o dağ bakışlarında
Eğilmiş su içerken elinden
Vurdun sonunda sırtımdan
Ben hani gül goncandım
Kopardın dalından

Bu günümü aldın benden habersizce
Git git yarınımdan
Acımı bana bırak
Yokluğuna gizlenmiş ruhumu incitme
O papatya yapraklarından ördüğüm
Duvarlarımı yıkma
Ki sen örmüştün dikenli tellerini
İncitme artık titreyen gözlerimi
Kurtarayım kendimi senden
O güzel günlerin anımsayıp
Mutlu olduğum anılarımı alma benden

Hiçe sayılmış çocukluğum
Seninle başladı sende bitti
Ama artık rahatım
Vicdanım sızlamıyor
Neden mi ?
Çünkü gecedeki aya benziyor yüzün
Birde karanlık yanın vardı senin
Görmezden geldi sevgim
Karanlık bakıyor şimdi gözlerin
Anlamadım
Nasıl bağlandım nasıl bağladım
Umutlarımı umutsuzluğa
Şimdi sıra sende geldiğin yerdesin
Sadece resimlerdesin

Yürürken aydınlıkta bile
Ardındaki sese boyun bükeceksin
Vicdanının sesidir ettiğini çekeceksin
Kork kendinden kendi gölgenden
Senden tek istediğim
Benden hayatımdan uzak dur
Çek git artık daha fazla zehirleme
Karartma dünyamı karabasanlarınla
Ben seninleyken dahi sensizmişim
Yokmuş diğerlerinden
Yargıladıklarından hiçbir farkın
Sana diyebileceğim tek şey
Sana olan aşkım haram olsun