Uzak yolların sürgünüyüm ben
Destansı bir serüvenin kayıp yolcusuyum
Kimliksizim belki,aşkını haykıramayan bir dilsiz
Bir sürgünüm ben yarimle düşlerinde ağlaşan
Her gece yatağımda yalnızlıkla sevişen
Türkülerini rüzgara söyleten bir yalnızım artık
Dolaşırım saf bir şair misali aşkı anlatan şiirlerde
Oysa kağıtlar sağır kalemler dilsiz mısralar kör
Anlatabilmek vardı seni sensizliğime
Ve anlayabilmek vardı gidişinin öncesinde
Tutmalıydım ellerini sımsıkı
Rüzgarda savrulan saçlarını
Bağlamalıydım yüreğime
Ve bağırmalıydım arkandan
Sürgün etme beni kendine
Bir kalbim kalmıştı ey sevgili özgür olan
Kalbinde bir ilticacıyım şimdi
Yalnızlıklarda bir mülteci
Bir sürgünüm ben
Ay ışığının vurmadığı yollarda
Bir dağın yamacında vurulup kalmışım
Yüreğimi vermişim gam sellerine
Rüzgar söylüyor türkümü
Belki yarim duyar diye